"Gülümse, her şey güzel olacak!” Bu cümleyi ne kadar sık duyuyoruz, değil mi? Oysa bazen hiçbir şeyin güzel olmadığı günler vardır. O günlerde bir tebessüm zorla yüzümüze yerleşir; çünkü üzülmeye, kırılmaya, yorulmaya “izin yoktur.” Günümüz dünyasında pozitif olmak adeta bir kural haline gelmiştir. Pozitiflik mi, Yoksa Üzerimizdeki Bir Baskı mı? Olumlu düşünmek, zor anlarda tutunacak bir dal aramak elbette kıymetli. Ama her duygunun üstüne “olumlu ol!” etiketi yapıştırmak bizi iyileştirmez. Tam tersine, duygularımızı bastırır, kendimizle aramıza mesafe koyar. İşte bu noktada adı konmamış bir durumla karşı karşıyayız: “Toksik pozitiflik.” ❝ Hep İyi Olmak Zorunda Değiliz Ki ❞ Toksik pozitiflik, negatif duyguların yok sayılmasıdır. Üzüntü, öfke, hayal kırıklığı gibi hisler görmezden gelinir; yerine sürekli umut, neşe, motivasyon dayatılır. Oysa hayat bu kadar tek renkli değil. Hepimiz zaman zaman üzülür, bunalır, yoruluruz. Ve bu duygular da en az mutluluk kadar doğaldır, insanca ve değerlidir. Gülümsemek Zorunda Kaldığımızda... Biri zor bir dönemden geçerken, “Her şeyin bir nedeni var” ya da “Olumlu düşün, geçer” demek iyi niyetli olabilir. Ancak bazen bu sözler, kişinin acısını görünmez kılar. Dinlemek, anlayış göstermek, “Bu da geçecek ama şimdi zor olduğunu biliyorum.” diyebilmek çok daha iyileştirici olabilir. Gerçek Duygular, Gerçek İyileşme Psikolojik iyi oluş, sürekli mutlu olmakla değil; duygularımızla sağlıklı ilişki kurmakla mümkündür. Ağlamak da bir ihtiyaçtır, öfkelenmek de. Duyguları bastırmak yerine, nedenlerini anlamak bize çok şey öğretir. Gerçek mutluluk, zorlukları inkâr ederek değil; onları kabul ederek inşa edilir. Pozitif olmak bir tercih olabilir ama bir zorunluluk değildir. Toksik pozitiflik yerine, duygusal gerçeklikten yana olalım. Kendimize ve çevremize şunu hatırlatalım:  “Her duygun kıymetli. Hepsi yaşanmaya değer.”