Herkese merhaba.Gün geçtikçe daha çok içine çekildiğimiz, hayatlarımızın vazgeçilmez bir parçası haline gelen sosyal medyadan ve onun üzerimizdeki etkilerinden konuşalım istiyorum.   Sosyal medya, doğru kullanıldığında bilgiye ulaşmanın, farkındalık yaratmanın ve dünyayı daha yakından tanımanın harika bir aracı olabilir. Ancak ne yazık ki, çoğu zaman bu potansiyelini kaybedip, bizleri olumsuz yönde etkileyen bir mecra haline geliyor.   Peki neden böyle?Çünkü çoğu zaman sosyal medyada gördüğümüz şeyler gerçek değil. İnsanlar hayatlarının sadece "iyi" görünen anlarını paylaşıyor. Her şeyin yolunda gittiği, mutluluğun hiç eksik olmadığı, hep bir neşe ve başarı içinde geçen sahte hayatlar... Ve biz bu sürekli pozitif, kusursuz görünen kareleri izledikçe kendi hayatımızı sorgulamaya başlıyoruz. “Ben neden böyle hissetmiyorum?”, “Ben neden onlar kadar mutlu değilim?”, “Benim de arkadaşlarım olmalıydı, ama neden bu kadar yalnız hissediyorum?” Bu kıyaslama hali, fark etmeden bizi mükemmeliyetçilik tuzağına sürüklüyor. Hayatımızın her anı anlamlı, verimli, ‘paylaşılabilir’ olmalıymış gibi hissediyoruz. Gerçek duygularımızı bastırıp, görünmek istediğimiz kişiye dönüşüyoruz.Ama gerçek şu ki; herkes zaman zaman yalnız hisseder. Herkesin hayatında zor anlar, mutsuzluklar, belirsizlikler vardır. Ve hiçbirimiz sürekli mutlu, üretken ya da sosyal olmak zorunda değiliz. Unutmayalım: Sosyal medyada gördüğümüz hayatlar, bir “seçim”in sonucu. Kamera açılmadan önce neler yaşandığını bilmiyoruz. Filtrelerin ardında kalan gerçek duyguları göremiyoruz.Bu yüzden bazen durmak, ekrandan uzaklaşmak, kendimize dönmek en doğrusu olabilir. Gerçek bağlantılar kurmak, hissettiğimiz duygularla barışmak, kusursuz değil ama “gerçek” bir hayat yaşamak... Belki de en çok buna ihtiyacımız var.