Her gün sınıfın kapısından içeri sadece bir öğretmen olarak değil, aynı zamanda bir bilim insanı, bir hikâye anlatıcısı, bir tiyatrocu ve bazen de bir stand-up sanatçısı gibi giriyorum. Çünkü fen bilgisi dersi, sadece maddenin hâllerini anlatmakla kalmaz; o hâllere sınıfın havasını da katar! ​Sınıfın Dört Köşesinde Dolanmak  ​Anlat anlat bitmeyen hücre yapıları, sindirim sistemi yolları, elektrik devreleri… Hepsini öğrencilere sevdirmek için bazen bir molekül gibi kıvrılıyor, bazen bir elektron gibi sınıfın dört köşesinde dolanıyor, bazen de “Güneş neden doğudan doğar?” sorusuna, sanki Güneş’le arkadaşmışım gibi cevap veriyorum. Çünkü fen anlatmak, sadece bilgi değil, aynı zamanda etki yaratmak işidir. ​Düşünsenize, öğrencinin gözünde “ısı yalıtımı” konusunu canlandırmak için montla sınıfa giren bir öğretmensin. Ya da “mikroskobik canlıları” anlatırken gözlüğünü takıp “Profesör Nur” moduna geçen… Hepsi ilgiyi canlı tutmak için, çünkü bu sahnede seyirciler 12 yaşında ve çok seçici! ​Seyircinin Dikkatini Çekmek  ​En küçük dikkat dağınıklığında ‘kan basıncı’ kadar hızlı nabız yükselir, ama güzel bir örnekle sınıfın ilgisini çektiğinde o an gözlerdeki ışık, sınıfın floresanlarından parlaktır. Çünkü bilim, doğru anlatıldığında eğlencelidir. ​Fen öğretmeni olmak, bir hikâyeyi bilimin diliyle anlatabilmektir. Ve bazen o hikâyede gözle görülmeyen bakteriler kahraman olur, bazen ise bir çivili tahta üstünde yürüyen kuvvet! ​Yeniden Sahneye Çıkmak  ​Elbette her sahne yorucu. ​Bazen sesin kısılır,   ​Bazen deney tüpü patlar,   ​Bazen öğrencilerden “hocam internetten izledik öyle değilmiş” yorumları gelir.   ​Ama yine de ertesi gün yeniden sahneye çıkarsın. Çünkü fen bilgisi, merak uyandıran her şeydir. Yaşamın ta kendisidir. ​Ve kabul edelim: Fen öğretmenleri, biraz bilim insanı, biraz oyuncu, biraz komedyen, ama en çok da ilham vericidir. Çünkü biz sadece ders anlatmayız. Bilimi sevdirir, yaşamı sorgulatır, dünyayı daha bilinçli bireylere emanet ederiz.