Günümüzde yalnızlık kavramının bambaşka bir anlamı olduğunu düşünüyorum. Hiçbirimiz tamamıyla yalnız değiliz ve istesek de kalamıyoruz. ​ Kalabalık Yalnızlık ​Bu da bizleri “Kalabalık Yalnızlık” kavramıyla tanıştırdı. Modern insan çalışmak, kira ödemek; evini geçindirmek, eğitim almak için hep bir kalabalığın içinde olmak zorunda. Peki bu kalabalıklar içinde biz ne kadar yer kaplayabiliyoruz? ​Bir psikolojik danışman adayı olarak bu konuda söyleyeceklerim var. Öncelikle yalnızlığa ulaşmanın bu denli zor olduğu bir devirde yaşayan bizler yalnızken neler yapılır öğrenemedik. Bunun için vaktimiz olmadı. Her zaman yeni bir arkadaş, yeni bir ilişki bizi beklerken yalnızlığı nasıl öğrenebilirdik ki? ​Tam da bu sebepten dolayı içine düşülen yalnızlıklar korkulu rüyamız haline geldi. Buna bir dur demenin vakti geldi diye düşünüyorum. Hızlı dünyamızda bir nefes almak için duraklamaya ihtiyacımız var ve şu an tam da bunun üzerine çalışıyorum. ​ Yalnızlığı Sorgulama Vakti ​24 yaşında bir genç yetişkin olarak yalnızlığımı sorguluyorum. Tamamıyla kendimle baş başa kaldığımda günlük hayatta kaçtığım bütün düşünceler bir anda zihnime zuhur ediyor ve hissetmek istemediğim bütün duygularla bir anda bir savaşın içine düşüyorum. ​Bununla baş etmek için neler yapılabilir? Sorusunu uzun zamandır düşündüm ve psikoloji bu konuda ne diyor araştırdım ve birkaç hap bilgiyle sizlere geldim:  Yalnızlıkla Başa Çıkmanın Üç Adımı ​Bedenini Sakinleştir, Zihnini Berraklaştır ​İlk adımımız bedenimizi sakinleştirip panik duygusunu yatıştırarak zihnimizi berraklaştırmak olacak. Kalp atışlarımız yavaşladığında, beden rahatladığında düşüncelerimizi daha gerçekçi bir bakış açısıyla değerlendirebiliriz. ​Yalnızlığı Kucakla ​İkinci adımımız yalnızlığı bir canavar olarak görmekten vazgeçmek ve onun bize öğreteceklerine kucak açmak. Yalnız kalan birey içine döner. Geçmiş yaşantılarımız, düşüncelerimiz bizlere bir şeyler anlatmak için geri döner. Bunlarla korkmadan yüzleşir anlatmak istediklerini alırsak savaşın kazananı biz oluruz. ​ Ufak Rutinler Oluştur ​Üçüncü adımımız kendimize ufak ufak rutin oluşturmak. Rutinlerimiz bizim için bir konfor alanı oluşturur. Yeni durumu yeni rutinlerle karşılamak yeni alışkanlıklar ile yalnızlığımızı kucaklamamıza yardım eder. ​Yalnızlığı tamamıyla yok etmek imkansızsa belki onunla dans etmeyi öğrenebiliriz ne dersiniz? ​