Teknoloji ve iletişim çağında insan sürekli hızlanıyor. Haberler anlık, mesajlar saniyelik, ilişkiler geçici. Ama ruh bu tempoya ayak uyduramıyor. Yavaşlamaya, sindirmeye, derinleşmeye ihtiyaç duyuyor. İşte bu uyumsuzluk, içsel yorgunluğun en temel kaynağı.

Psikolojide “varoluşsal boşluk” diye bir kavram var. İnsanın hayatta anlam bulamaması, yaptığı işin, kurduğu ilişkinin, yaşadığı günün ona bir değer katmaması… Modern insan çoğu zaman bu boşlukla boğuşuyor. Bu yüzden depresyon ve kaygı bozukluğu sadece tıbbi meseleler değil; aynı zamanda anlam krizinin sonuçları.

İronik ama gerçek: İletişim çağında insanlar hiç olmadığı kadar yalnız. Sosyal medyada milyonlarca takipçisi olup bir gecede yalnızlığa gömülen yüzlerce insan örneği var. Çünkü gerçek bağın yerini sanal bağlar aldı. Oysa psikoloji bize şunu söyler: İnsan, aidiyet duygusu olmadan var olamaz.

Psikolojik yöntemler elbette gerekli. Terapi, bilinç farkındalığı, sağlıklı yaşam alışkanlıkları… Hepsi ruhsal dengesizlikleri hafifletebilir. Ama bunların yanında insanın maneviyatla da buluşması gerekiyor. Çünkü yalnızca akıl ile ruh doymaz; kalbin de beslenmesi gerekir.

Çağın ruhsal bunalımı, sadece psikolojik değil, aynı zamanda varoluşsal bir meseledir. İnsan; hız ile yavaşlık, teknoloji ile doğa, beden ile ruh, akıl ile kalp arasında bir denge kurabildiği ölçüde huzur bulacaktır.